نقش تعدیل‌گر تسهیم تجارب تدریس در تاثیرگذاری فرهنگ نوآورانه‌ مدرسه بر واکنش‌های شناختی و روانشناختی معلمان

پژوهش حاضر به تبیین نقش تعدیل گر تسهیم تجارب تدریس در تاثیرگذاری فرهنگ نوآورانه بر واکنش‌های شناختی و روانشناختی معلمان (رضایت شغلی، درک پویایی مدرسه و عملکرد ادراک شده مدرسه) پرداخته است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و به طور خاص از الگویابی علّی استفاده شد. جامعه آماری را تمامی معلمان مدارس دولتی شهر ایلام در مقطع ابتدایی تشکیل داده که از بین آنها تعداد 250 نفر به شیوه نمونه گیری طبقه ای و به کمک جدول کرجسی و مورگان (1997) به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده‌ها 5 پرسشنامه استاندارد روا و پایا بکار گرفته شد. از الگویابی معادلات ساختاری برای آزمون الگوی مفروض پژوهش استفاده شد و نتایج نشان داد که فرهنگ نوآورانه ادراک شده به طور مثبت و معناداری بر رضایت شغلی معلمان، ادراک‌پویایی مدرسه و عملکرد ادراک شده مدرسه تاثیر دارد. در ارتباط بین رضایت شغلی و عملکرد مدرسه، پویایی ادراک شده مدرسه نقش واسطه دارد. همچنین نتایج نشان داد که فرایند تسهیم تجارب تدریس بر رضایت شغلی تاثیر مثبت و معناداری دارد، اما این تاثیر بر ادراکات مربوط به پویایی و عملکرد مدرسه معنادار نیست. تسهیم تجارب تدریس ارتباط بین فرهنگ نوآورانه و واکنش‌های شناختی و روانشناختی معلمان را به طور معنادار تعدیل می‌نماید. در نهایت نتایج نشان داد که اثرات مستقیم فرهنگ نوآورانه بر رضایت شغلی ضعیف و بر پویایی و عملکرد ادراک شده مدرسه تاثیر معناداری ندارد.